Vol. 5 No. 2 (2025): Elegest
Makaleler

Non-refoulement and the prohibition of removal to a country where a foreigner cannot access medical treatment: an analysis of the European Court of Human Rights Judgment in Paposhvili / Belgium (Application no. 41738/10)

PDF (Turkish)
  • Cansu Pişkinpaşa Köklü

Published 13.10.2025

Keywords

  • Migration, Foreigner, Non-Refoulement Principle, Deportation, Right to Health.
  • Göç, Yabancı, Geri Göndermeme İlkesi, Sınır Dışı, Sağlık Hakkı.

How to Cite

Non-refoulement and the prohibition of removal to a country where a foreigner cannot access medical treatment: an analysis of the European Court of Human Rights Judgment in Paposhvili / Belgium (Application no. 41738/10). (2025). Elegest Elegeş, 5(2), 84-98. https://doi.org/10.64360/eleg.v5i2.9

Copyright (c) 2025 Cansu Pişkinpaşa Köklü (Yazar)

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

How to Cite

Non-refoulement and the prohibition of removal to a country where a foreigner cannot access medical treatment: an analysis of the European Court of Human Rights Judgment in Paposhvili / Belgium (Application no. 41738/10). (2025). Elegest Elegeş, 5(2), 84-98. https://doi.org/10.64360/eleg.v5i2.9

Abstract

After World War I and II, the need to protect forcibly displaced refugees and asylum seekers led to the emergence of the principle of non-refoulement. Under human rights law, a foreign national undergoing treatment for a serious illness must not be returned to a country where they would be unable to access medical care, or where the return journey itself poses a health risk. In this context, the European Court of Human Rights’ judgment in Paposhvili v. Belgium broadened the scope of protection—not only for those facing terminal illness but also for individuals whose health would seriously deteriorate if returned. The ruling imposes on states a duty to assess the individual’s medical condition and to thoroughly examine the availability of appropriate treatment in the destination country before executing deportation. This paper examines the judgment in light of the principle of non-refoulement and the protection of fundamental rights and freedoms of foreigners.

PDF (Turkish)

References

  1. Abdolkhani ve Karimnia v. Türkiye, Başvuru No. 30471/08, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (22 Eylül 2009).
  2. Aoulmi v. Fransa, Başvuru No. 50278/99, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (17 Ocak 2006).
  3. D. v. Birleşik Krallık, Başvuru No. 30240/96, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (2 Mayıs 1997).
  4. Dost, S. (2014). Ulusal ve uluslararası mevzuat çerçevesinde ülkemizdeki Suriyeli sığınmacıların hukuki durumu. Süleyman Demirel Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 4(1), 27–69.
  5. Ekşi, N. (2021). Yabancılar hukukuna ilişkin temel konular (4. baskı). Beta Yayınları.
  6. Feller, E., Türk, V., & Nicholson, F. (Eds.). (2003). Refugee protection in international law: UNHCR’s global consultations on international protection. Cambridge University Press.
  7. Gilbert, J. (2001). On the history of the international protection of refugees. International Review of the Red Cross, 83(843), 727–737. https://doi.org/10.1017/S1560775500118895
  8. Goodwin-Gill, G. S. (1988). Non-refoulement and the new asylum seekers. Virginia Journal of International Law, 26, 897–907.
  9. Goodwin-Gill, G. S. (2002). Challenges to protection. International Migration Review, 36(1), 134–138. https://doi.org/10.1111/j.1747-7379.2002.tb00075.x
  10. Güner, N. Ö. (2016). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin mültecilerin hakların korunmasındaki rolü. Göç Araştırmaları Dergisi, 2(2), 209–224.
  11. Hathaway, J. C. (2005). The rights of refugees under international law. Cambridge University Press.
  12. Hilal v. Birleşik Krallık, Başvuru No. 45276/99, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (2001), para. 60.
  13. Kennedy, D. (1986). International refugee protection. Human Rights Quarterly, 8(1), 9–10. https://doi.org/10.2307/762173
  14. Mamatkulov ve Askarov v. Türkiye, Başvuru No. 46827/99 ve 46951/99, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Büyük Daire Kararı (4 Şubat 2005), para. 67.
  15. N. v. Birleşik Krallık, Başvuru No. 26565/05, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (27 Mayıs 2008).
  16. Paposhvili v. Belçika, Başvuru No. 41738/10, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (17 Nisan 2014).
  17. Paposhvili v. Belçika [BD], Başvuru No. 41738/10, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Büyük Daire Kararı (13 Aralık 2016).
  18. Soering v. Birleşik Krallık, Başvuru No. 14038/88, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (7 Temmuz 1989).
  19. Vilvarajah ve Diğerleri v. Birleşik Krallık, Başvuru No. 13163/87; 13164/87; 13165/87; 13447/87; 13448/87, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (30 Ekim 1991).
  20. Mevzuatlar
  21. 1933 Mültecilerin Uluslararası Statüsüne İlişkin Cenevre Sözleşmesi. (1933). 28 Ekim 1933 tarihinde Cenevre’de imzalanmıştır. Milletler Cemiyeti Antlaşma Serisi, Cilt 159, s. 199.
  22. 1951 Mültecilerin Hukuki Statüsüne İlişkin Cenevre Sözleşmesi. (1951). 28 Temmuz 1951 tarihinde Cenevre’de imzalanmıştır. Birleşmiş Milletler Antlaşma Serisi, No. 189, s. 137.
  23. 1967 Mültecilerin Statüsüne İlişkin Protokol. (1967). 31 Ocak 1967 tarihinde New York’ta kabul Birleşmiş Milletler Antlaşma Serisi, No. 8791.
  24. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İç Tüzüğü. (2023). Strasbourg: Avrupa Konseyi. https://www.echr.coe.int/documents/rules_court_tur.pdf
  25. Geçici Koruma Yönetmeliği. (2014). Resmî Gazete, 29153, 22 Ekim 2014.
  26. Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu. (2013). Resmî Gazete, 28615 (mükerrer), 4 Nisan 2013.